In 2004 startte ik mijn loopbaan in de gezondheidszorg als kinesitherapeut. Al snel botste ik op de beperkingen die het louter werken op spieren en gewrichten met zich meebrengt. De klachten verbeterden vaak wel maar meestal tijdelijk.
Om mijn impact te vergroten ging ik in 2005 manuele therapie studeren. Dit had een duidelijk positieve invloed op mijn resultaten maar toch had ik nog steeds het gevoel alsof ik iets miste in mijn aanpak. Het was alsof ik nog maar een deel van de waarheid wist.
Door het samenwerken met osteopaten en de positieve ervaringen hiermee besloot ik in 2007 osteopathie te gaan studeren aan de “International Academy of Osteopathy”. Het werd voor mij een openbaring die alle puzzelstukjes in elkaar deed vallen. Ik voelde snel een pure passie voor een pure therapie, waarbij enkel onze handen dé tools zijn om het probleem op te lossen. In 2013 studeerde ik met grote onderscheiding af aan het IAO en ontving ik de “Michel Janssens Award”. Ik had gevonden waarnaar ik op zoek was.

Ook vandaag blijven de liefde voor de anatomie en het helpen van mensen mijn drijfveren. De werking van het menselijke lichaam is voor mij nog elke dag een wonder.

Daarnaast is het voor mij evident om een persoon empathisch te benaderen. Een mens is niet alleen zijn of haar lichaam maar is ook een sociaal wezen met emoties die een rol kunnen spelen in de klachten.

Verder heb ik een bijzondere interesse in het neurologische systeem. Het kan niet alleen de oorzaak zijn van de klachten maar ook een hulpmiddel om toegang te krijgen tot diepere niveaus van genezen.